Λοιπόν, το quiché κρεμμυδιών (Zwiebelkuchen) είναι το πιο αγαπημένο μου quiché. Ίσως επειδή μεγάλωσα στο νομό του Έσσλινγκεν όπου γιορτάζουν κάθε χρόνο την γιορτή του κρεμμυδιού. Αλλά μάλλον επειδή είναι τόσο νόστιμο, και ιδιαίτερα με την επόμενη συνταγή, η οποία χτυπά κάθε κρεμμυδόπιτα από την γιορτή του κρεμμυδιού !
Α ναί, η γαλλική λέξη quiché (κίς) όπως και η γερμανική λέξη Kuchen (κούχεν) προέρχονται από την λέξη Küche (προφέρεται κίχε και σημαίνει κουζίνα) όπως αναφέρει το Wikipedia . Εγώ την βάφτισα κρεμμυδόπιτα , εσείς τι λέτε ταιριάζει; Αρκετά μιλήσαμε, καιρός για μαγείρεμα:
Σήμερα είχαμε κύβους μπέικον με πατατοπουρέ και πολτό μήλου. Αυτή η συνταγή είναι από τον συμφοιτητή μου Martin. Φαίνεται περίεργη αλλά έχει πεντανόστιμη γεύση !
Αξίζει οπωσδήποτε μια δοκιμή! συνέχεια»
Μια επιπλέον συνταγή για τα λουκάνικα που φτιάχνουμε κάθε χρόνο πριν τα Χριστούγεννα. Η συνταγή αυτή μοιάζει με την συνταγή με το πράσο. Αυτή η συνταγή με το πορτοκάλι έχει όμως πραγματική χριστουγεννιάτικη γεύση :
Κάθε φορά λίγο πριν τα Χριστούγεννα κάνουμε τα δικά μας παραδοσιακά λουκάνικα. Η κλασσική συνταγή που χρησιμοποιούμε είναι αυτή με τα πράσα την οποία θα παρουσιάσουμε σήμερα. Η λέξη λουκάνικο καθ” αυτή που έγινε στην ελληνική γλώσσα συνώνυμο για κάθε είδος αλλαντικού ειδικά παρασκευασμένου με κρέας και καρυκεύματα (π.χ. λουκάνικο Βιέννης, Φρανκφούρτης κτλ.) ήταν αρχικά ονομασία προέλευσης για τα αλλαντικά της περιοχής Λουκανίας της κάτω Ιταλίας, που είναι η σημερινή περιοχή Βασιλικάτα. Ηδη ο Απίκιος περιγράφει στο βιβλίο De re coquinaria μια συνταγή για την κατασκευή καπνιστών λουκάνικων (lucanicae) . Ακολουθεί μια σύγχρονη συνταγή στην οποία χρησιμοποιείτε μια κατσαρόλα με βραστό νερό αντί του καπνού για τα παραδοσιακά λουκάνικα: συνέχεια»
Φέτος ήμασταν στη Ρόδο για άδεια και επισκεφθήκαμε το «Αρχοντικό» (μάλλον ένα από τα πιο καλά εστιατόρια της Λίνδου) όπου παραγγείλαμε ένα ορεκτικό που μας έμεινε στην μνήμη – γεμιστά δαμάσκηνα με μπέικον .
Επιστρέφοντας στο σπίτι ήταν αναμενόμενο πως θα προσπαθούσαμε να αναπαράξουμε την συνταγή. Ιδού Ρόδος και μαγείρεμα: συνέχεια»